یکی از جُستارهای ارزشمند پاسداری از یادمان های تاریخی – فرهنگی حریم‌های آنان است که با نگرش به قانون‌های میراث فرهنگی، رعایت آن از سوی همه‌ی نهادها، اُرگان‌ها و دستگاه‌های دولتی امری بایسته‌(:ضروری) به شمار می‌آید. در این میان پاسداشت حریم یادمان‌های جهانی ویژگی خود را داشته و از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است. زیرا نخست این یادمان از آنِ همه‌ی مردم جهان است و دیگر آن که آبرو و پشتوانه‌ی فرهنگی آن کشور خواهد بود.
به گزارش اَمرداد، یادمان جهانی پارسه یا همان تخت جمشید را اگر بخشی از هویت و شناسنامه‌ی ملی خود و یکی از برجسته‌ترین و بی‌مانندترین یادمان‌های جهانی ایران بدانیم، سخنی گزافه نگفته ایم. یادگاری که نُماد آشتی و داد، مهر و مهرورزی و شکوه و بزرگی ایرانیان در 2500 سال پیش بوده است. با این همه هر از گاهی گزارش های ناخوشایندی از این دُردانه ی جهانی کشور به گوش می رسد. از سویی دیگر، غرور ملی و حساسیت بر روی این یادمان باستانی بسیار بالاست. یکی از جُستارهایی‌(:مباحثی) که امروزه درباره‌ی یادمان‌های ملی و به ویژه جهانی، شایان نگرش است، حریم‌های آنان به شمار می آید. همچنین قانون‌های پاسداشت از این حریم‌ها به همراه پرونده ی همه‌ی یادمان‌های ملی و جهانی از سوی استانداری‌ها برای نهادهای دولتی وابسته فرستاده می‌شود و آنان نیز با قانون‌های میراث فرهنگی آشنا می شوند. از همین روی هر سازمان، نهاد و یا اُرگانی که بخواهد در حریم‌های درجه 1، 2 و 3 یادمان‌های تاریخی کاری انجام دهد باید از سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درخواست آگاهی (:استعلام) بگیرد. در این میان موضوع حریم یادمان‌های جهانی با ملی ناهَمسان است و پاسداشت آن امری بایسته به شمار می‌آید. با این همه حریم درجه یک پارسه و چشم انداز آن در خطر خدشه‌دار شدن است. به تازگی اداره‌ی اوقاف شهرستان مَرودشت در اندیشه‌ی ساخت‌و‌ساز و گسترش امام زاده ابراهیم در حریم درجه یک پارسه برآمده و بنا است به زودی پیکر پاک (:مطهر) چهار شهید ارجمند را در کنار آن به خاک بسپارد. شگفت‌انگیزتر آن که با اَفراشتن پارچه نوشته‌ای مدعی پروانه‌ی‌(:مجوز) ساخت‌و‌ساز از سازمان میراث فرهنگی شده و از مردم نیز درخواست همیاری و کمک کرده است. هرچند که مدیرکل پایگاه جهانی پارسه پروانه‌ی ساخت و ساز و خاک سپاری از سوی میراث فرهنگی را رد می‌کند. مسعود رضایی منفرد در همین زمینه به اَمرداد گفت‌: «‌چند روز پیش این موضوع در شورای فنی سازمان میراث فرهنگی شهرستان مطرح و با آن مخالفت شده است و نامه‌ی آن را هم برای اداره‌ی اوقاف فرستاده ایم. همچنین این اداره پیمان‌(:تعهد) محضری داده است که با ما همکاری کند».
کارشناسان و کُنشگران (:فعالان) میراث فرهنگی و دوست‌داران تاریخ و فرهنگ ایرانی نیز، به شدت نگرانند. آنان می‌گویند، ارج گذاری شهیدان نزد مردم بسیار بالا است، ولی نباید انگیزه‌ی از میان رفتن حریم و چشم انداز این یادگار جهانی شود. همچنین در شهرستان مرودشت گلزار شهدا وجود دارد و بهتر است پیکر پاک آنان در همان جایگاه زیبنده‌ی خود به خاک سپرده شود. از سویی دیگر، باید امام زاده را ارج نهاد، ولی نباید با ساخت‌و‌ساز و گسترش آن، قانون‌های میراث فرهنگی به ویژه یونسکو را زیر پا گذاشت.
در همین زمینه یکی از استادان دانشگاه و کارشناسان میراث فرهنگی به اَمرداد گفت‌: «‌ساخت و ساز و هرگونه طرح توسعه در حریم فیزیکی و چشم‌انداز سازه‌های‌(:ابنیه) تاریخی ثبت ملی، الزاما در چهارچوب ضوابط پذیرفته شده‌ی (:مصوب) حریم و با هماهنگی‌(:موافقت) شورای فنی سازمان میراث فرهنگی شدنی است. به ویژه در خصوص سازه ها و محوطه های تاریخی ثبت شده در فهرست جهانی از حساسیت بیشتری برخوردار است».
سعید فلاح فر افزود‌: «‌درباره‌ی امام زاده ابراهیم مَرودشت چند موضوع دارای اهمیت است. نخست این که موافقت سازمان میراث فرهنگی باید به شکل نوشتاری‌(:کتبی) و رسمی ارایه شود. آیا هیات امنا چنین مدرک و پروانه ای برای خاک‌سپاری و یا دخالت‌های به میان آورده شده، در دست دارند؟ اگر نه، آیا ادعای گفته شده (:مذکور) در برگیرنده‌ی نشر اکاذیب نیست؟ و اگر چنین پروانه‌ای داده شده با کدام عدله علمی، کارشناسی و قانونی زمینه‌ی حفاظت از آثار تاریخی صادر شده است؟ دوم این که مردم بزرگ منش‌ (:شریف)  ایران همواره به دیده ارج و قدرشناسی به شهدای دفاع مقدس نگاه می‌کنند و آیین‌(:مراسم) باشکوه بدرود‌(:وداع) با شهدای غواص خود بهترین گواه این بزرگداشت (:تکریم) است».
این مرمت‌گر و معمار در پایان سخنانش گفت‌: «‌اما به نظر می‌رسد برخی با انگیزه‌های شبهه ناک کوشش می‌کنند تا شهدا را در برابر دلبستگی‌های‌(:تعلقات) میهنی مردم جای داده و سرافرازی (:عزت) آنان را خدای ناکرده زیر پرسش ببرند. به هر روی دخالت غیرعلمی و غیر قانونی در سازه‌های تاریخی ثبت شده، حتا به بهانه‌ی سپرکردن پیکر پاک شهدا، به هیچ روی پذیرفتنی نیست».
به گزارش اَمرداد، هم اینک باید چشم به راه بود و دید که آیا این بار زور میراث فرهنگی به دیگر نهادهای دولتی می‌رسد یا حریم و چشم انداز یادمان جهانی پارسه شکسته و خدشه‌دار خواهد شد؟

در زیر نگاره‌هایی که دیروز گرفته شده است را ببینید :