به گزارش ایسنا ، فرهاد طارمیان ضمن بیان این مطلب به اهمیت روز جهانی پیشگیری از خودکشی اشاره کرد و  گفت: از سال ۲۰۰۳،  به پیشنهاد انجمن بین المللی پیشگیری از خود کشی و با همکاری رسمی سازمان جهانی بهداشت، دهم سپتامبر هر سال به عنوان روز پیشگیری از خودکشی انتخاب شده و چند سالی است که در ایران نیز شاهد برگزاری جلسات و نشست‌های تخصصی در خصوص پیشگیری از خودکشی هستیم؛ اما ابتدا باید پی برد ماهیت پدیده خودکشی چیست و معلول چه عواملی است، خودکشی به منزله یک آسیب روانی- اجتماعی، کتب و منابع علمی بسیاری را به خود اختصاص داده است.

وی ادامه داد: بر این اساس در ساده‌ترین کلام باید گفت "خودکشی مرگی آگاهانه است که فرد با قصد قبلی برای رها کردن خود از یک درد که عمدتاً روانی و در برخی موارد جسمانی"، مبادرت به انجام آن می‌کند.

مرگ سالانه ۸۰۰ هزار نفر در اثر خودکشی

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت تصریح کرد: بر اساس گزارشی که سازمان جهانی بهداشت به طور سالیانه ارایه می‌دهد، در جهان ۸۰۰ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند که به عبارت دیگر در هر ثانیه ۴۰ نفر اقدام به خودکشی‌های کامل و موفق می‌کنند، این در حالی است که بر اساس برآوردهای انجام شده، حدود ۲۰ برابر خودکشی‌های کامل، اقدام به خودکشی وجود دارد که به هر علتی موفق و کامل نبوده است.

به گفته وی، جالب است بدانیم بیشترین افراد مورد اعتماد برای درد دل کردن در بین کسانی که قصد خودکشی دارند، دوستانشان هستند و به همین دلیل است که نقش هم‌کلاسی‌ها، دوستان، همسالان و هم خوابگاهی‌ها که در دانشگاه ها به آن‌ها "گروه همتایاران سلامت روان" می‌گوییم در پیشگیری از خودکشی بسیار اهمیت دارد.

آسیب عمدی به خود یکی از رفتارهای پر خطر در دانشجویان

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت خودجرحی یا آسیب عمدی به خود را یکی  از رفتارهای پر خطر در دانشجویان دانست و گفت: این رفتار اغلب مورد غفلت قرار می‌گیرد و متاسفانه در مواردی توسط خانواده یا دوستان بی‌اهمیت در نظر گرفته می‌شود در حالی که این رفتار مقدمه‌ای است برای حرکت به سمت خودکشی، خودجرحی، یعنی "آسیب رساندن تعمدی به قسمتی از بدن" که یکی از متداول ترین آنها ایجاد برش و جراحت‌های سطحی یا عمقی بر روی بدن با استفاده از ابزار تیز و برنده است که بیشتر این جراحت بر روی مچ دست‌ها، روی ساعد و پاها است. یکی دیگر از رفتارهای خودجرحی متداول ایجاد سوختگی با وسایل داغ از جمله سیگار است.

به گزارش مفدا، این مقام مسؤول تصریح کرد: این رفتار که به آن "خودجرحی بدون قصد خودکشی است" نیز می‌گویند، پدیده شناخته شده‌ای است که با عوامل بسیار زیادی از جمله ناتوانی در تنظیم هیجانات و عواطف و ناتوانی در مقابله با استرس‌ها و فشارهای محیطی در ارتباط است؛ اما نکته مهم آن است اگر مداخله به موقع برای رفتارهای خودجرحی نداشته باشیم، احتمال بروز خودکشی در سال‌های بعد افزایش می‌یابد. به واقع برخی از محققان معتقدند رفتار خودجرحی و خودکشی دو سر یک طیف هستند که در نهایت افرادی که دست به خودجرحی می‌زنند ممکن است به طرف خودکشی حرکت کنند. نکته این که رفتار خودجرحی به طور معمول در سنین  ۱۳ تا ۱۵ سالگی و در دوره نوجوانی و دوران دانش آموزی آغاز می‌شود و ممکن است تداوم آن در سال‌های دانشجویی دیده شود.

علائم خودکشی 

وی با بیان این سؤال که آیا خودکشی قابل پیشگیری است یا خیر؟ بیان کرد:  این رفتار با برنامه ریزی در سطح ملی، منطقه‌ای، استان، شهر و حتی در سطح خانواده و خود فرد قابل پیشگیری است. برای مثال یکی از اقدامات بسیار موثر، محدود کردن سختگیرانه دسترسی به وسایل اقدام به خودکشی مثل قرص برنج است. به واقع محدود کردن دسترسی به ابزارهای خودکشی یکی از عوامل پیشگیری فیزیکی در خودکشی است. مثال دیگر ایجاد محدودیت شدید جهت دسترسی افراد به مکان‌های مرتفع و دارای ارتفاع بلند است.

طارمیان در ادامه تاکید کرد: بدیهی است اقدامات روانشناختی و سلامت روان متعددی نیز در این مسیر تاثیر گذار است اما پیش از آن باید به این موضوع پرداخت که احتمال خودکشی در چه افرادی بیشتر است و یا علائم هشدار خودکشی چیست و بدانیم در صورت مشاهده چه نشانه‌ها و علائمی، احتمال خودکشی را جدی بگیریم.

ابراز یاس و نامیدی و نبود انگیزه برای زندگی

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت خاطر نشان کرد: در ابتدا فرد در صحبت‌های خود به یاس، ناامیدی، دل بریدن از زندگی اشاره می‌کند و جملاتی مانند زندگی برای من معنایی ندارد و دلیلی برای تلاش و انگیزه در زندگی نمی‌بینم، در صحبت‌های او شنیده می‌شد. تداوم این احساسات تا جایی که گویی زندگی فرد دچار پوچی و بی معنایی شده نیز یک نشانه دیگر است. نشانه دوم مشاهده علائم احساس گناه و تقصیر شدید در فرد است، حتی این احساس در موضوعات بی‌ربط به او نیز دیده می شود که این حالت معمولاً در افراد مبتلا به افسردگی شدید بیشتر مشاهده می‌شود.

افزایش ۲۳درصدی آمار خودکشی در ایران

مریم عباسی‌نژاد در ادامه ادعا کرده 100 هزار مورد اقدام به خودکشی در سال ۱۳۹۷ ثبت شده است. این در حالی است که بیشتر کارشناسان عنوان می‌کنند این آمار رسمی و دولتی بخش کمی از واقعیت خودکشی است و تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهد. براساس جدیدترین تحقیقات پژوهشگران رشته علوم اجتماعی آمار خودکشی در ایران طی مدت چهارساله ۱۳۹۸-۱۳۹۴ به میزان ۶۰ درصد افزایش نشان داده و هر سال ۱۵ درصد به آمار خودکشی در کشور افزوده شده است و خودکشی‌ها نیز متعلق به استان‌های مرزی و غرب کشور نبوده و دامنه خودکشی‌ها اکنون به سراسر کشور کشیده شده است.نکته قابل توجه اینکه آمار خودکشی‌ها در مدت سه ماهه نخست سال ۱۳۹۹ نسبت به مدت مشابه در سال گذشته افزایش معنی‌داری در تعداد پیدا کرده و حتی ماهیت و کیفیت آن متفاوت شده است. آمار خودکشی‌ها در ایران اکنون نسبت به سال ۱۳۹۸ با افزایش ۲۳ درصدی همراه بوده و ماهیت و کیفیت آن هولناک‌تر و وحشتناک‌تر بوده و در مدت کوتاه ۱۰روزه استمرار داشته و به صورت زنجیره‌ای و سریالی در نقاط مختلف کشور مشاهده شده است. از دیگر نکات حائزاهمیت در خصوص روند خودکشی‌ها در کشور و رفتار افرادی که اقدام به این عمل کرده‌اند خودکشی فرد آسیب‌دیده در محیط بیرون از خانه و در محل کار و همچنین در انظار عمومی بوده است. علاوه بر این، خودکشی‌ها در گذشته بیشتر شامل نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در سنین ۴۵-۱۵ سال به روش‌هایی هولناک بود، اما امروزه خودکشی‌ها با روش‌های جدیدتر همراه شده و دامنه آن به کودکان نیز منتقل شده است و اخیرا جامعه شاهد خودکشی‌های دسته‌جمعی خانوادگی در کشور بوده و با این وصف می‌توان به جرأت از کاهش سن خودکشی و افزایش تلفات خودکشی کشور یاد کرد.

مشکلات اقتصادی، بیماری‌های روانی، آسیب‌های اجتماعی، مسائل سیاسی و فشارهای اجتماعی و فرهنگی از جمله دلایل اصلی خودکشی در کشور به شمار می‌آیند و اگر در گذشته عنوان می‌شد روند اقدام به خودکشی در ایران نسبت به جهان نگران‌کننده نیست و ایران در رتبه ۱۵۴ جهان و رتبه سوم خاورمیانه و کشورهای اسلامی قرار داشت، اکنون همزمان با رشد ایران در قعر جدول رتبه‌بندی شاخص فلاکت و صعود ایران به جایگاه دوم جهانی و رتبه اول خاورمیانه در شاخص فلاکت وضع متفاوت شده است. شرایط جامعه امروز ایران دلیل موجهی بوده که افکار خودکشی در تمام قشر‌ها رنگ بگیرد. در گذشته، شرایط تحریم و امروز علاوه بر تحریم‌ها رشد تعداد مبتلایان به کرونا و مرگ‌ومیرهای بیماری و اعمال محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های داخلی و خارجی در آینده نزدیک می‌رود که شرایط وخامت اقتصادی و مشکلات مالی در کشور را تشدید کند.علاوه بر این، افزایش فساد در ساختارهای سیاسی و اقتصادی کشور و همچنین سوء‌مدیریت و ضعف مدیریت در ساختارهای اقتصادی کشور همراه با افزایش تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران از اتفاقات مرسوم این روزهاست که تورم، گرانی، بیکاری، فقر و تبعیض بیشتر از همیشه جامعه را ناکام‌ می‌گذارد و در این شرایط ناهنجار قشرهای مختلف از افراد کم‌سواد و ناآگاه گرفته تا دانشجویان و نخبگان را به فکر خودکشی وا می‌دارد و وقتی احساس می‌کنند شرایط اقتصادی و مشکلات مالی نه‌تنها پایان ندارد بلکه تشدید هم می‌شود تصمیم به عملی کردن افکار خود می‌‌گیرند.

البته معضل اصلی امروز کشور تنها خودکشی نیست. خودکشی زاییده فقر و فقر حاصل تبعیض، بی‌عدالتی، بیکاری و نداشتن درآمد مناسب و مکفی به منظور جبران افزایش هزینه سبد معیشتی زندگی است. اکنون پدیده فقر و تبعیض در کشور به گونه‌ای است که خانواده‌ها و سرپرستان خانوار برای جبران افزایش خط فقر و هزینه سبد معیشت با مشکلات روحی و روانی عدیده‌ای مواجه شده‌اند. در کنار مشکلات اقتصادی و مالی، جبر فرهنگی و اجتماعی موجب رشد میزان خشونت و بروز رفتارهای خشن و ناهنجار در درون خانواده و سپس انتقال آن به سطح جامعه شده است. خودکشی و افزایش آن نیز معلول خشونت نهادینه شده و شکل‌گرفته در خانواده و جامعه است و خودکشی‌های سریالی اخیر در کشور نشان از یک زلزله خشونت و فراگیر در جامعه است.این نکته قابل ذکر است که همان‌طور که تبعات اجتماعی حاصل از تنزل شاخص‌های اقتصادی در دوران کرونا برخی کشورها در آمریکا و اروپا و خاورمیانه را با اعتراض‌هایی رو‌به‌رو کرده است، شرایط اقتصادی و مالی کشور ایران در دوران کرونا اکنون تبعات اجتماعی خودش را در درون جامعه نشان داده و قتل‌های ناموسی خانوادگی و خودکشی‌های سریالی اخیر در کشور تنها بخش اندکی از تبعات اجتماعی کروناست. تحریم‌های اقتصادی و مالی علیه کشور و افزایش دامنه آن در هفته‌ها و ماه‌های آینده در کنار عواملی مثل رشد آمار تعداد مبتلایان به کرونا و تلفات انسانی بیماری و بازگشت محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های گذشته به کشور و همچنین سوء‌مدیریت و ضعف مدیریت در ساختارهای اقتصادی کشور و افزایش روند فسادهای مالی و اقتصادی سیستماتیک در ساختارهای فعلی نهادهای حاکمیتی و رشد افزایش قیمت ارز و به تبع آن افزایش غیرقابل کنترل و چندبرابری قیمت کالاهای اساسی مردم و همچنین افزایش قیمت خرید و اجاره مسکن، تاب و تحمل اجتماعی را به طور محسوس و معناداری کاهش خواهد داد که نتیجه آن بروز و ظهور تورم و گرانی، بیکاری، فقر و ورشکستگی صنایع و کارگاه‌های کوچک و متوسط و بزرگ و اخراج کارکنان یا ناتوانی در پرداخت حق و حقوق این بخش از شاغلان کشور است.

با بررسی و مطالعه نقشه استان‌های شاخص فلاکت در ایران می‌توان به نسبت تورم و بیکاری با بروز اعتراضات اجتماعی پی برد. بخش کوچکی از اعتراضات اجتماعی اکنون در کشور به صورت خشونت، قتل‌های ناموسی و خودکشی‌های سریالی شکل گرفته و بخش اعظم آن به زودی می‌تواند بسان اعتراضات سال‌های ۹۶ و ۹۸ درآمده و به سراسر کشور با دامنه گسترده‌تر و تشدید خشونت‌ها منتقل شود. اگر در آبان سال ۹۸ نام چهار استان دارای شاخص فلاکت بالا بر سر زبان‌ها بود، این بار شاخص فلاکت مختص بخش کوچکی از کشور نیست و تقریبا کل کشور با بحران‌های مالی و اقتصادی دست به گریبان است و کاسه چه کنم چه کنم در دست گرفته است.گفتنی است خودکشی‌های سریالی به وقوع پیوسته طی روزهای اخیر به عنوان مهم‌‌ترین معضل امروز جامعه ایران حاصل ناتوانی مردم در حل مشکلات زندگی خود و عزیزان‌شان بوده است. اکنون افسردگی و ناامیدی نسبت به آینده در بروز خشونت و خودکشی در جامعه نقش پررنگی داشته است و با عنایت به کاهش محسوس تاب‌آوری اجتماعی و بی‌اعتمادی عمومی و شکاف‌های محسوس آن اکنون جمعیت ۸۵ میلیون نفری مردم ایران نیاز مبرم به خدمات مشاوره‌ای دارند. در پایان نیز ضمن فراخوانی اتاق‌های فکر امنیتی و اطلاعاتی درون حاکمیت جمهوری اسلامی ایران به بازسازی ساختارهای درونی خود، از این نهادها دعوت می‌شود در این برهه حساس به ایفای نقش تاریخی خود در جهت خروج از شرایط بحرانی فعلی کشور بپردازند و ایران و ایرانی را در خروج از وضعیت کنونی یاری و همراهی کنند.

جهان صنعت